Los Lagos

Los Lagos, de Meren

Op de dag van Sinterklaas zijn we van Esquel naar Bariloche gereden.
De dag ervoor hebben we wat huishoudelijke zaken geregeld zoals de was en de camper ontdoen van wat stof, zand e.a. moet tenslotte ook af en toe gebeuren.
De temperatuur is behoorlijk gedaald sinds we terug zijn van Valdes/Puerto Mandryn. De route naar Bariloche is weer prachtig alleen het weer, het regent af en toe en dat zijn we niet echt gewend. In Bariloche is het 10*C overdag dat maakt kamperen bikkelen want 's avonds koelt het nog verder af.
Het stadje Bariloche kan ons niet bekoren en we hebben een camping gevonden aan het meer een eindje van Bariloche. Gelukkig is erbij deze camping een soort relax ruimte met keuken en een kachel dus jullie snappen wel waar alle kampeerders zitten 's avonds. Er is hier ook wifi maar dat hebben jullie misschien ook wel gemerkt.
Donderdags hebben we een rondje met de auto gemaakt het weer is nog steeds niet denderend we kunne in eerst e instantie niet eens de toppen van de omliggende bergen zien.
Op de terug weg als het iets helderder is gaan we met een stoeltjeslift en een groep Japanners (die zijn overigens veel beleefder dan de Koreanen) naar Cerro Campanario vanwaar we een mooi uitzicht hebben op de verschillende meren. Het is behoorlijk koud boven dus we blijven er niet te lang.
Door het regenachtige weer zijn de meren minder blauw maar ook dit weertype geeft verrassende foto's.
In de buurt van de camping vinden we geen restaurant en dus halen we maar wat boodschappen en koken maar weer een maaltje. Het leven van een reiziger is soms hard. En Bariloche zal bij ons on het geheugen blijven als Brrrr Bariloche.
Vrijdags rijden we via de zevenmeren route naar San Martin de Los Andes, het weer is omgeslagen en het zonnetje schijnt weer dat maakt het gelijk wat aangenamer. De route is ook deze keer weer schitterend, wel deels onverhard en dan brengt de 4x4 uitkomst. Bij de verschillende fotostops komen we steeds dezelfde mensen tegen, ook zie je hier meer fietsers die toch behoorlijk moeten afzien op dit traject.
In San Martin zijn nog niet veel campings open maar de camping die Caroline had aangegeven wel. Hoewel in eerste instantie staan we voor een lege camping met gesloten poort. We stappen uit en gaan op verkenning samen met de 3 aanwezige waakhonden die als makke schapen achter ons lopen. Alles zit op slot, als ik wat verder loop zie ik door de bomen een huisje en daar staan 2 dames te kletsen, ze gebaren wat en al snel komt een van de dames naar ons toe. Ze zijn wel open en we kunnen er staan, de poort opent zich voor ons en we zoeken een mooi plekje. Het toiletgebouw gaat open, het gas wordt opengedraaid zodat we warm water hebben. De dame vindt de boel niet schoon genoeg, (nou dat viel reuze mee) en dus ging ze alles soppen.
Ook nu weer hebben we de luxe van een privé camping, bovendien is het hier prachtig en lekker rustig. We zijn gelijk vrienden met de 3 waakhonden die om de camper heen liggen.
Zaterdags als we uit de camper stappen komen we tot de vervelende ontdekking dat we een lekke band hebben. Dezelfde band, we gaan op zoek naar hout want we staan op gras en het heeft geregend de afgelopen dagen dus een stevige ondergrond is geboden. Nee er is geen asfalt in de buurt.
Tammo heeft een plank hout gevonden en krikt de boel op. Als het gewicht op de krik en de plank komt kraakt het aan alle kanten.
Ik zie de dame van de camping lopen en leg haar in mijn beste Spaans uit dat we een lekke band hebben, ze loopt even mee en bekijkt en als we vragen of ze nog wat stukken stevig hout heeft denkt ze even na en moet ik met haar meelopen.
Ze opent een schuurtje en daar ligt een hele hoop hout, we zoeken wat dikke en dunnere stukken hout uit. Zij sluit de boel af en ik zeg dat we het hout later weer bij het schuurtje neerleggen.
Al snel blijkt dat dit niet voldoende is dus ik score ergens een dikke losliggende zitplank en nog ergens een stuk hout.
Hiermee lukt het Tammo de auto genoeg op te krikken zodat de band gewisseld kan worden. Al met al heeft dit wel de nodige tijd gekost maar och we bleven hier zo wie zo nog een nachtje.
Na de banden wissel die onder het toeziend oog van de waakhonden, de vogels en zoef de haas plaatsvond kunnen we eindelijk ontbijten nou ja brunchen wordt het.
'S middags na de reparatie van de band komen we tot de ontdekking dat we wat vergeten waren op te bergen, namelijk Tammo's toilettas en laat deze bij de YPF waar we de band hebben laten repareren nog gewoon opstaan, open en wel met alles er nog in. tja een mens vergeet weleens wat, in de eerste week was ik vergeten het kastje van het serviesgoed af te sluiten, gevolg bij het openen van de deur keken we tegen een berg serviesgoed aan. gelukkig viel de schade uiteindelijk wel mee, we hebben alleen nieuwe glazen oeven te kopen. eerder deze week was ik tijdens een stop de koelkast vergeten op het veiligheidslot te doen. Ook nu viel de schade mee, de koelkastdeur was weer dicht gegaan in de laatste bocht. Op de grond rolde alleen een volle fles wijn heen weer, deze had de val overleefd. We checken nu alles dubbel en dwars uiteraard.
Na de reparatie van de band hebben we in de buurt een wandeling langs het meer gemaakt, het zonnetje schijnt weer en de temperatuur is zeer aangenaam. In het centrum drinken we na afloop wat en checken we dankzij wifi onze mail, erg handig hoor zo'n ipad.
Omdat we morgen weer richting Chili gaan moeten we zoveel mogelijk het fruit en groente opmaken. De vorige keer mochten we ook geen vleeswaren en eieren meenemen. Wat eten we vanavond, inderdaad groentesoep met een salade, het is zoveel en zo 'n stevige soep geworden dat we aan het toetje niet meer toekomen, dat is voor morgen bij het ontbijt.
We hebben trouwens gezelschap op de camping gekregen, een stel op de motor. Je ziet en hoort ze niet.
We genieten nog na en maken de fles wijn maar leeg.
Zondag vertrekken we naar Chili na een uitgebreid ontbijt met yoghurt met verse aardbeien, gebakken eitje met ham, kiwi, banaan, .....
We smeren ook nog maar broodjes voor onderweg om de salami en ham zoveel mogelijk op te maken.
Via Junin de los Andes rijden we naar paso Marmuil Malal,we zorgen dat we de broodjes en het fruit voor de grens op hebben. We worden ingehaald door een groep Chileense motorrijders, die we bij de grens weer tegenkomen. Zij dachten dat we Chilenen waren. Gaat ons Spaans zo hard vooruit? Het is een groot compliment.
Eerst gaan we naar de Argetijnse douane en krijgen weer een paar stempels in ons paspoort erbij, even naar het andere loket met de autopapieren, ook weer de nodige stempel en dan door naar de Chileense douane, een paar km. rijden en daar weer hetzelfde ritueel, alleen moeten we hier een formulier invullen met wat je mee de grens overneemt. We geven aan wat plant en vleesproducten te hebben, dat scheelt als je dan iets hebt wat niet is toegestaan krijg je in ieder geval geen boete. De douanier geeft aan dat we auto naar hem toe moeten rijden en dan checkt hij de boel. Het is lang niet zo uitgebreid als de vorige keer en nu mogen we de salami en een gesmeerd broodje gewoon houden. Alleen het stompje komkommer wat er nog ligt mogen we niet meenemen. Dat viel allemaal weer mee.
We rijden door NP Lanin genoemd naar de gelijknamige vulkaan met een prachtige witte top die we de hele dag al zagen onderweg en die we nu op korte afstand passeren. In NP Lanin bestaan de bossen uit Araucaria bomen, in Nederland zie je ze soms ook in tuinen daar lijkt ie een nepboom maar hier zijn ze groot en indrukwekkend.
Een deel van deze route richting Pucon Chili gaat over een onverharde weg en de auto maakt een raar geluid, hebben we kets open laten staan?
Op de camping in Pucon blijkt alles netjes afgesloten. Als we ons geinstalleerd hebben onderwerpt Tammo de auto aan een grondige inspectie.
Een van de kettingen die de opbouw van de camper op de plaats houdt is wel steeds wat losser. Tammo ontdekt een breuk in de balk waar de ketting aan vastzit. Dat wordt morgen even bellen met de verhuurder.
S' avonds grijpen we onze kans om het dorpje een hapje te eten, we zitten namelijk op loopafstand.
Het is maandagochtend en Tammo belt met Ruth van Holiday rent om te overleggen over de breuk in de balk. Ruth regelt een mannetje die er anderhalf uur later al is. Hij verwijderd de balk, neemt hem mee om te lassen en komt een uurtje later weer terug om hem er onder te zetten. Dat is fijn geregeld zo. Van deze gelegenheid heb ik gebruik gemaakt om nog maar eens een wasje te doen.
Het zonnetje staat weer te stralen, wat willen we nog meer?
Morgen gaan we eens hier in de omgeving kijken.