Pampa's, walvissen, pinguïns en ruta 25

Pampa's, walvissen, pinguïns en ruta 25

Soms lees je iets in een reisgids en dan denk daar zou ik best heen willen maar ja het ligt niet echt op de route, wat doe je dan?
Je informeert eens bij een toeristencentrum wat er te doen en te zien is en of het nog steeds de juiste tijd is om de walvissen daar te zien. Je zit in de juiste periode voor de walvissen en de pinguïns zitten in hun nestelperiode en sommige hebben waarschijnlijk al kleintjes. Nou dan. Ben ik wel om alleen Tammo nog, het is namelijk wel zo'n 700km extra, enkele reis. Ik hoor en zie jullie denken dat is zo'n 1500 km voor een paar walvissen en pinguïns, die zijn gek. Nou daar konden jullie best weleens gelijk in hebben.
Gelukkig was Tammo snel om toen die hoorde dat het allemaal asfalt was naar Puerto Mandryn.
Dus afgelopen donderdag zijn we vertrokken richting Puerto Mandryn, zoals ik al eerder had gemeld was onze eerste overnachting in Gaiman, kamperen bij de brandweer. Vrijdags zijn we toen via Punta Tombo naar Puerto Mandryn gereden wat een beetje een regenachtige dag was, die overigens gewoon weer droog en zonnig eindigde.
Zaterdag zijn we naar Puerto Piramides gereden op Valdes, onze camper daar geïnstalleerd en toen eerst maar eens het dorp in. Toen wehet dorp binnenreden zagen we een bekende camper van de Ieren die op de camping in Esquel stonden. Ze hadden daar3 weken gestaan omdat ze op een onderdeel voor hun camper moesten wachten. Hun campertruck heeft 3 weken op 3 wielen en een stuk hout gestaan.
Toen we het dorp inliepen was hun camper weg.
Enfin we hebben eerst een boottripje geregeld voor whalewatching die middag.
We moeten contant betalen dus we moeten eerst langs een ATM, gelukkig is die er, dan langs de camping om een jasje en de camera op te halen en dan naar het excursiekantoor om te betalen. We hadden een uurtje om dit alles te regelen en dat lukte ruimschoots. We hadden zelfs nog tijd over om de plaatselijke horeca te steunen.

Met een groep van zo'n 30 personen gingen aan boord, gewoon vanaf het zand instappen. De boot werd namelijk naar zee gereden en zo te water gelaten. De gids vraagt ons om geduld te hebben en mee te kijken want ze hebben geen speciale apparatuur om walvissen te spotten. We kunnen ze herkennen als ze bovenkomen. Om adem te halen zie je ze hun adem in een V-vorm spuiten.
Na een half uur geduld worden de eerste walvissen moeder met jong gespot. Het jong ligt boven op de moeder te spelen. Zo'n jong van 4 maanden is al bijna half zo groot als zijn moeder.
We zien er nog meer en eentje staat een hele tijd op de kop met zijn staartvin omhoog boven water. Prachtig,er worden volgens mij wel duizenden foto's geschoten want het klinkt klik,klik,klik x1000. De Ieren spotten we ergens op een rots met hun zeer herkenbare camper whalewatchend vanaf hun rots.
Een prachtig einde van deze zonnige middag. En weer hadden we geluk want er was voor Argentijnse begrippen geen wind, de zee was vrij rustig, niet geheel rimpelloos maar het kwam een eind in de richting.
Zondag zijn we naar Caleta Valdes en Punta Norte gereden we waren in Caleta Valdes driekwartier voor hoogwater op het uitkijkpunt om eventueel Orka's zeeleeuwen te zien vangen. Bij hoog water kunnen ze dichter bij kust komen en het schijnt een waar natuurspektakel te zijn. Helaas, ik denk dat ons geluk een beetje op was want we hebben geen orka's gezien. Wel zeeleeuwen en pinguïns.
We besluiten om naar Gaiman te rijden zodat we volgende dag niet meer dan 700 km hoeven te rijden.
Kamperen doen we weer bij de brandweer en daar zijn we deze keer niet alleen.
We zijn in het gezelschap van een Engels stel die een paar liftende Denen op sleeptouw hebben genomen. Ze reizen al 3 weken samen, we wisselen informatie uit en geven de Denen onze entreetickets voor Valdes.
Vandaag maandag zijn we weer aan het lange stuk over de uitgestrekte pampa's van Chibut begonnen. Stel je voor je moet zo'n 600 km rijden en onderweg kom je langs 2 dorpjes en nog eens 2 tankstations over een afstand van 500 km (ruta 25)daarna wordt het weer wat bewoonbaarder
De wind heeft weer de kop opgestoken en speelt met ons en onze camper. We schommelen heen en weer in de camper en moeten onze snelheid aanpassen.
Ik rijd ook een stuk, het middenstuk zullen we maar zeggen. Ik kijk naar een eindeloos lange weg die schijnt te verdwijnen aan de horizon. Af en toe is er een tegenligger of worden we ingehaald. En dan ineens rotspartijen in de eindeloze pampa's, het doet met denken aan USA, Momentvalley, dan weer lijken de rotsformaties meer op de Bungle Bungles in Australië. Het is een prachtig stuk in een verder zeer saaie route en dan mag ik ook nog rijden ook nog, mijn geluk kan nog niet op.

Terwijl de wind met ons speelt schrijf ik dit stukje rijden op ruta 25 tussen Paso de Indios en Tecka.