Afscheid van de camper

Na bijna 60 dagen zijn we in Santiago de Chili.

Op de laatste camping in Pichidangui hebben we ruim een week gestaan, de tweede dag zijn we naar een ander plekje verhuisd nadat de camping bijna geheel leeg was gisteravond.
De eerst dagen is het wat bewolkt maar nog steeds aangenaam, we down maar weer eens een wasje, maken een uitstapje naar Los Vilos zo'n 25 km noordelijker en met een Unimarc supermarkt, zei het een kleine uitvoering. We lopen langs de kust en komen een dak vol met Pelikanen en meeuwen tegen, een prachtig gezicht. Tammo kookt nog maar eens een lekker maaltje met bruine bonen prut, tja in Chili schijn je bijna geen Chili bonen te kunnen kopen, gek hoor. Het smaakt voortreffelijk. 'S avonds spelen we meestal een spelletje scrabbel en op een avond komt een van onze nieuwe buren naar ons toe, hij heeft het maar over het licht, dus we lopen maar even mee. De lichtmast waar ons waslijntje aan vast zit is omgevallen, dat kan toch niet van ons wasje zijn? De nachtwaker en de baas komen pols hoogte nemen en brengen de mast e.d. In veiligheid. De volgende ochtend wordt de mast alweer gerepareerd, dat gaat in etappes maar het wordt wel gefixt. Er blijkt houtrot in het spel te zijn, Tammo zet zijn mankracht ook nog in en helpt een handje mee om de mast neer te halen en later om hem weer omhoog te heisen. Tja je maakt wat mee.
Een ouder echtpaar kijkt met bewondering naar de camper, ik sta erin en zie het, ik zwaai en loop naar buiten. We raken aan de praat, zij zijn uit Mendoza gekomen met de caravan, maar de camper vinden ze ook wel interessant.
De volgende dagen zien we ze geregeld en zeggen gedag en soms maken we weer een praatje.
Als we weer eens een keer een uitstapje maken, naar de Copec voor de was, ja de Copec is een benzinestation, maar ik had gezien dat je er ook kon wassen. We zijn ongeveer anderhalf uur weg en als we terugkomen hangt onze waslijk er nog wel met 1 zielige wasknijper en zijn onze 2 handdoeken verdwenen. Rediculo zeggen we gelijk tegen elkaar, we hadden het bordje Reservado nog wel gebruikt. Ik loop een rondje over de camping maar zie niet onze 2 handdoeken, ik loop dus maar even door naar de receptie, misschien heeft iemand ze afgegeven???? Nee dus, de baas loopt mee en belt voor de zekerheid nog even met de schoonmaak dames of die iets weten, maar nee.
Hij zegt er zijn niet veel mensen en loopt een rondje over de camping. Er loopt een man naar hem, zijn broer heeft wat gezien. Even later komt hij terug met onze 2 handdoeken, zonder de bijbehorende wasknijpers, dat is balen want we komen knijpers te kort.
Wij blij, best lastig douchen zonder handdoeken.
Enfin een poosje later meldt de man zich die ze van de waslijn had geplukt, hij vond het maar belachelijk dat we de baas erbij hadden gehaald, we hadden toch gewoon kunnen vragen?? Alsof wij wisten waar onze handdoeken waren, verbazingwekkend hoe sommige mensen de dingen toch altijd weer om weten te draaien. We waken over onze was totdat deze droog is,pas dan gaan we het dorp in voor boodschappen. Als we terugkomen is de groep waar de man van de handdoeken deel vanuit maakte verdwenen en is het weer lekker rustig op de camping na een roerig weekend vol met BBQ families.
Woensdag het is dan alweer 9 januari vertrekken we richting Santiago. Gisteren heeft Tammo nog met de verhuurder Holiday rent gebeld voor de makkelijkste route naar hun toe in Santiago, en gisteren hebben we ook weer al onze spullen in de 2 tassen weten te krijgen met nog een klein zakje met een restantje drinken en eten.
Santiago is ongeveer 200 km rijden en we hebben ruim de tijd, we missen de eerste afslag en zijn dan al snel weer te ver doorgereden. Bij onze vrienden van Copec vragen we nog maar eens hoe we het beste kunnen rijden en zij leggen het netjes en goed aan ons uit. Via de Av. O' Higgens rijden we dwars door het centrum van Santiago maar komen zo toch netjes uit bij Holiday rent.

We zijn een uur vroeger dan gepland, maar Ruth staat ons al op te wachten. Het grappige is dat de Duitser Wolfgang die rond de kerst de camper heeft ingeleverd het al over ons en de banden van onze camper heeft gehad, het verschil tussen de hunne ( bijna nieuwe) en de onze was ook wel erg groot.
Ruth vroeg ons nog of we een beetje goed weer hadden gehad, nou we mogen niet klagen, alleen in Bariloche was het niet al te best maar voor de rest hebben we steeds mazzel gehad met het weer. Dat blijkt ook wel als ze vertelt dat andere reizigers die soms 3 of 4 weken met de camper op stap waren wel 2 weken regen hebben gehad.
Na de afhandeling van de papieren en het verscheuren van de blanco creditcardslip worden we netjes bij ons hotel vlakbij de O'Higgens. Het is een vrij luxe hotel met heerlijke ruime kamers en een kingsize bed. Een echt bed na 2 maanden slapen in een camper is dat een ongekende luxe net als het bad we hebben. We brengen de spullen naar onze kamer en verkennen de omgeving.
We eindigen op Plaza de Armas bij een Italiaan waar we in gesprek raken met 2 Oostenrijkse heren op leeftijd die een paar maanden gaan reizen op hun motor door Chili-Argentinië en Peru.
Wij blijven nog een poosje bij de Italiaan om een pizza te eten.
Donderdags lopen we naar Museo de Arte Precolombino, die we eerst voorbij lopen zonder dat we erg in hebben, geen wonder want ze zijn aan het verbouwen en het museum is gesloten dus. We informeren nog bij de VVV en er blijkt nog een museum gesloten die we wouden bezoeken. We zwerven verder door de stad en komen langs het postkantoor (Correos), mercado central, Santa Lucia, we bezoeken nog een Artesenal mercado en dan komen we bij la Moneda het paleis dat historische betekenis heeft vanwege de staatsgreep van Pinochet en de zelfmoord van Salvador Allende. Heden ten dage is er museum in gevestigd (voor een deel dan) waar een overzichtstentoonstelling is van Peggy Gugenheim en de door haar verzamelde werken. Het leuke is dat van de kunstenaars ook een fotoportret is waar deze heel treffend opstaat en dat spreekt mij ontzettend aan. We ontwaren een Piet Mondriaan, een Theo van Doesburg en zelfs een Karel Appel, maar ook Picasso, Giometti, Moore, Arp, en nog vele anderen.
Vrijdags lopen we richting Bellavista om het huis van Pablo Neruda in Bellavista te bezoeken, echter deze is gesloten vanwege een staking .....
Het derde museum wat gesloten is, we wandelen nog een beetje door de wijk die volgens ons enigszins is verpest door het toerisme.
Het is voor de derde dag op rij > 35*C en aangezien de museums gesloten zijn die we wouden bezoeken vluchten richting een shopping mall Costenera. We pakken de metro maar, dat maakt het lekker makkelijk. We vermaken er ons een paar uurtjes en als we weer richting metro lopen wordt Tammo de weg gevraagd naar de Costenera. Tja hij ziet er ook niet bepaald uit als het doorsnee type toerist (rugzak, fototoestel op de buik, korte broek met slippers of bergschoenen) nee die korte broek is die vergeten maar heeft ie niet gemist want draagt er toch bijna nooit een korte broek.
We hadden 's morgens onze transfertijd naar de luchthaven afgesproken, dus 's avonds de wekker gezet......