Vicuna

Vicuna
Maandags (17-12-2012) zijn we richting La Serena gereden, zondags hadden we nog zzz dag in Los Molles. We rijden door een kaal landschap met heel af en toe een klein gehuchtje of een Copec station, en dan ineens twee grote steden te weten Coquimbo en La Serena. Bij de eerste komen we een grootwinkelcentrum tegen waar we eerst maar eens flink inslaan want we zijn een beetje door ons proviand en drankvoorraad heen. Het is ons hier veel te druk dus we rijden hierna richting Vicuna, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. We moeten een paar keer vragen of we op de goede weg zitten en worden dan door de vriendelijke en behulpzame Chilenen de goede kant op gestuurd. Tegen het eind van de middag komen we in Vicuna aan en rijden eerst maar naar de VVV voor informatie over de omgeving, obervatorium en campings. De campings zitten allemaal buiten het stadje, de eerste die we proberen Las Pataguas daarvan is het hek op slot, we kunnen er wel onderdoor en kijken of we iemand kunnen vinden, maar er is niemand te vinden, dan de volgende maar. In eerste instantie rijden we die voorbij maar we vinden hem snel Camping El Paraiso. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaresse en kunnen een plekje zoeken, het is een kleine maar gemoedelijke camping met een zwembad. Op dat zwembad komen in december tot de kerst groepen schoolkinderen op af met hun leerkrachten als een soort schoolreisje en afsluiting van het jaar vertelt de eigenaresse. De volgende dag betalen we voor de overnachting omdat we niet weten of we terugkomen of niet.
We neuzen eerst wat rond in Vicuna en boeken een bezoek aan Observatorium Mamalluca, we bekijken de camping la Totorita vlakbij het Observatorium maar er is geen eigenaar te bekennen dus we besluiten toch maar weer naar de gastvrije camping El Paraiso, maar eerst gaan we ergens een hapje eten, een zeer late lunch.
Bij de camping wordt ik hartelijk ontvangen door de eigenaresse als ik haar op zoek, ik word als een oude bekende welkom geheten, natuurlijk kunnen we hier nog een nachtje staan en ze zullen het hek niet afsluiten als we vertellen dat we 's avonds naar het Observatorium gaan.
Tammo komt tot de ontdekking de band al twee keer eerder lek was weer lucht verliest. We nemen geen risico en vertrekken zo snel mogelijk richting Vicuna om het te laten checken. Bij het benzinestation worden we door gestuurd naar de "gomeria" of wel bandenreparateur. We hopen nog steeds dat we op tijd zijn voor het Observatorium maar de band is het belangrijkst aangezien we morgen Paso del Aqua Negra willen oversteken.
Ja jullie begrijpen het goed, het was druk bij de gomeria en hopelijk is de band nu goed gemaakt. Het Observatorium hebben we moeten laten schieten helaas maar het komen en gaan bij de gomeria waar een uitlaat wordt gelast en iemand stopt met een tafel oid die gelast moet worden, alles wordt ter plaatse geregeld, ook een mooie observatie.