Carratera Austral
Door: MiTaH
Blijf op de hoogte en volg Mieke
27 November 2012 | Argentinië, Esquel
Carratera Austral
De carratera Austral is de Ruta 40 van Chili en ze hebben ook veel gemeen.
Onverharde wegen en soms asfalt. Tegenliggers zie je vaak al van verre aankomen gezien de stofwolk. Aan de grote van de stofwolk weet je of er een motor (ES), auto(S), camper (M), bus (L) en vrachtwagen (XL). Voor beide routes geldt dit principe.
Gisteren vrijdag 23 november zijn we weer vertrokken uit Los Antiguos wat vlakbij de grens van Chili lag. Van Argentinië naar Chili is wel een dingetje, ze controleren streng op vers voedsel, dwz fruit, groente en vlees. We hadden netjes aangegeven dat we dat ook hadden dus dat verdween in een grote zak.
De mandarijnen kon ik nog redden door ze ter plekke samen met Tammo op te eten.
Volgens mij hebben die douanes gewoon een hekel aan boodschappen doen en vullen ze hun koelkasten met de vers producten van passerende toeristen.
Ach ja het hoort er bij, de volgende keer doen we wel inkopen na het passeren van de grens.
De route van Los Antiguos richting Coyhaique, het was een bijzondere en spectaculaire route. De meren tegen de achtergrond van de bergen met sneeuw bedekte bergtoppen. Het water zo blauw, de zon en de stralend blauwe lucht en dan de vele kleuren van bloeiende bloemen zoals lupinen, paardebloemen, berm e.a. Werkelijk prachtig maar de weg was lang en leek wel een wasbordje met de vele ribbels in de weg, om de camper goed te manoeuvreren heb je al je stuurmanskunst nodig langs de smalle, steile wegen.
De camping in Baja Catalana was gesloten, dat hadden we al in Puerto Guadal gehoord maar aangezien de ene camping daar een Eco was en je er dus niet met auto of camper kon komen. En de andere ook slecht bereikbaar was voor de camper zijn we op aanwijzing van 2 andere toeristen door gereden naar Puerto Rio Tranquilo waar gelukkig wel een camping was die er piekfijn uitzag.
Dat wij de enige gasten (gekken) waren die gingen kamperen laten we even beschouwing.
Qua koken hadden we een makkie omdat we nog een restantje hadden. Bij het meer van de zonsondergang genoten en wat hout gesprokkeld voor ons vuurtje. Tja want hoewel de zon schijnt en het overdag zo'n 8 tot 12C is, koelt het's Avonds natuurlijk behoorlijk ik af.
Gelukkig had Tammo het vuur al aangemaakt en hoefden we alleen af en toe er maar weer wat hout op te gooien.
De volgende dag reiden we weer verder door erehagen van lupinen met wuivende jeugdige en volwassen fuchsia's we wuiven uiteraard terug. De paarse lupinen overheersen hier en soms staat er zo'n mooie Milka koe tussen een plaatje zo voor de reclame te gebruiken. Vandaag geen wasbordje maar een kuilenweg. Als we bij Villa Cerro Castillo zijn rijden we weer op asfalt, bij het woord asfalt worden we nu echt blij, we zoeven via het asfalt naar Coihayque waar we een camping belande die al jaren niet meer in gebruik lijkt gezien de huidige staat. De wc en douches zien eruit alsof ze in geen jaren zijn schoongemaakt. Tammo die vermoeid is van een lange dag sturen over hobbelige wegen grommelt wat over de camping. Ik zeg niets maar maak de toilet en douche schoon, we hebben in ieder geval waar water en elektriciteit.
We eten een hapje in het stadje, dat is wel een paar km lopen maar naar zo'n lange dag in de auto kunnen we wel wat beweging gebruiken.
Als we later weer terug lopen en een opmerking tegen elkaar maken over de wifi zone in het park raken we in gesprek met een local ( en hij spreekt geen Engels maar alleen Spaans), kunnen we ons Spaans een beetje oefenen.
De volgende dag gaan we eerst tanken en dan rijden we naar het NP Quelat, vandaag vormen de boterbloemen afgewisseld door de soms dubbel haag van gele brem onze erehaag. We komen een aantal moedige fietsers tegen.
We zoeken een camping in Puyahuapi en vinden er eentje aan het meer.
Het bestaat ui bouwvallige hutjes en afdakjes, maar de douche/toilet zijn brandschoon en we hebben elektriciteit wat wil een mens nog meer.
Voor Tammo is het manoeuvreren om de camper op z'n plaats te krijgen en er de volgende dag ook nog weer uit te kunnen.
Zo en nu eerst een vijfuurtje, nee eerst gaan we in het dorpje kijken, maar we zijn snel uitgekeken en de tourist informatie is ook gesloten.
Als we net met koken zijn begonnen op het ouderwetse houtfornuis komen er 2 fietsers bij, zij blijven ook kamperen.
S'avonds onder en na het eten kletsen we met de Italiaan die bij zijn vriendin in Zweden woont (Gotteborg). Het gaat uiteraard over reizen ed, een gezellige avond rond het fornuis.
Gisteren (26-11) zijn we weer vertrokken uit Puyahuapi richting Futaleufa. De route door het NP Quelat is mooi maar zeer bochtig, hobbelig en smal. Vandaag weinig erehagen af en toe eentje van brem. Veel overstekende Milka koeien.
Vanochtend had ik yoghurt en later fruit gegeten, na zo' hobbelige weg voel ik me net een milkshake, ik moet ook opvallend veel (wild)plassen.
We belanden bij een bejaard stel op de camping, ze zijn zeer behulpzaam en we hebben weer warme douches, schone toiletten en elektriciteit.
Vandaag zijn we van Futaleufa naar Esquel in Argentinië gereden we Aten weer vlakbij de grens. Deze keer geen camperinspectie dus alles is mee de grens overgegaan. Net na de middag kwamen in Esquel aan, eerst langs de touristeninfo voor campinginfo en info over Puerto Mandryn.
De camping is prima, we hebben een mooi plekje en ze hebben behalve warm water en elektriciteit ook wifi.
Handig dus, kan ik jullie weer bestoken met verhalen en foto's
O ja, we plaatsen altijd eerst ons verslag en verzenden dan later de foto's, die worden namelijk bij het laatste verslag geplaatst. Bij dagboek MiTaH kun je ook nog de andere verslagen en fofo's bekijken.
De carratera Austral is de Ruta 40 van Chili en ze hebben ook veel gemeen.
Onverharde wegen en soms asfalt. Tegenliggers zie je vaak al van verre aankomen gezien de stofwolk. Aan de grote van de stofwolk weet je of er een motor (ES), auto(S), camper (M), bus (L) en vrachtwagen (XL). Voor beide routes geldt dit principe.
Gisteren vrijdag 23 november zijn we weer vertrokken uit Los Antiguos wat vlakbij de grens van Chili lag. Van Argentinië naar Chili is wel een dingetje, ze controleren streng op vers voedsel, dwz fruit, groente en vlees. We hadden netjes aangegeven dat we dat ook hadden dus dat verdween in een grote zak.
De mandarijnen kon ik nog redden door ze ter plekke samen met Tammo op te eten.
Volgens mij hebben die douanes gewoon een hekel aan boodschappen doen en vullen ze hun koelkasten met de vers producten van passerende toeristen.
Ach ja het hoort er bij, de volgende keer doen we wel inkopen na het passeren van de grens.
De route van Los Antiguos richting Coyhaique, het was een bijzondere en spectaculaire route. De meren tegen de achtergrond van de bergen met sneeuw bedekte bergtoppen. Het water zo blauw, de zon en de stralend blauwe lucht en dan de vele kleuren van bloeiende bloemen zoals lupinen, paardebloemen, berm e.a. Werkelijk prachtig maar de weg was lang en leek wel een wasbordje met de vele ribbels in de weg, om de camper goed te manoeuvreren heb je al je stuurmanskunst nodig langs de smalle, steile wegen.
De camping in Baja Catalana was gesloten, dat hadden we al in Puerto Guadal gehoord maar aangezien de ene camping daar een Eco was en je er dus niet met auto of camper kon komen. En de andere ook slecht bereikbaar was voor de camper zijn we op aanwijzing van 2 andere toeristen door gereden naar Puerto Rio Tranquilo waar gelukkig wel een camping was die er piekfijn uitzag.
Dat wij de enige gasten (gekken) waren die gingen kamperen laten we even beschouwing.
Qua koken hadden we een makkie omdat we nog een restantje hadden. Bij het meer van de zonsondergang genoten en wat hout gesprokkeld voor ons vuurtje. Tja want hoewel de zon schijnt en het overdag zo'n 8 tot 12C is, koelt het's Avonds natuurlijk behoorlijk ik af.
Gelukkig had Tammo het vuur al aangemaakt en hoefden we alleen af en toe er maar weer wat hout op te gooien.
De volgende dag reiden we weer verder door erehagen van lupinen met wuivende jeugdige en volwassen fuchsia's we wuiven uiteraard terug. De paarse lupinen overheersen hier en soms staat er zo'n mooie Milka koe tussen een plaatje zo voor de reclame te gebruiken. Vandaag geen wasbordje maar een kuilenweg. Als we bij Villa Cerro Castillo zijn rijden we weer op asfalt, bij het woord asfalt worden we nu echt blij, we zoeven via het asfalt naar Coihayque waar we een camping belande die al jaren niet meer in gebruik lijkt gezien de huidige staat. De wc en douches zien eruit alsof ze in geen jaren zijn schoongemaakt. Tammo die vermoeid is van een lange dag sturen over hobbelige wegen grommelt wat over de camping. Ik zeg niets maar maak de toilet en douche schoon, we hebben in ieder geval waar water en elektriciteit.
We eten een hapje in het stadje, dat is wel een paar km lopen maar naar zo'n lange dag in de auto kunnen we wel wat beweging gebruiken.
Als we later weer terug lopen en een opmerking tegen elkaar maken over de wifi zone in het park raken we in gesprek met een local ( en hij spreekt geen Engels maar alleen Spaans), kunnen we ons Spaans een beetje oefenen.
De volgende dag gaan we eerst tanken en dan rijden we naar het NP Quelat, vandaag vormen de boterbloemen afgewisseld door de soms dubbel haag van gele brem onze erehaag. We komen een aantal moedige fietsers tegen.
We zoeken een camping in Puyahuapi en vinden er eentje aan het meer.
Het bestaat ui bouwvallige hutjes en afdakjes, maar de douche/toilet zijn brandschoon en we hebben elektriciteit wat wil een mens nog meer.
Voor Tammo is het manoeuvreren om de camper op z'n plaats te krijgen en er de volgende dag ook nog weer uit te kunnen.
Zo en nu eerst een vijfuurtje, nee eerst gaan we in het dorpje kijken, maar we zijn snel uitgekeken en de tourist informatie is ook gesloten.
Als we net met koken zijn begonnen op het ouderwetse houtfornuis komen er 2 fietsers bij, zij blijven ook kamperen.
S'avonds onder en na het eten kletsen we met de Italiaan die bij zijn vriendin in Zweden woont (Gotteborg). Het gaat uiteraard over reizen ed, een gezellige avond rond het fornuis.
Gisteren (26-11) zijn we weer vertrokken uit Puyahuapi richting Futaleufa. De route door het NP Quelat is mooi maar zeer bochtig, hobbelig en smal. Vandaag weinig erehagen af en toe eentje van brem. Veel overstekende Milka koeien.
Vanochtend had ik yoghurt en later fruit gegeten, na zo' hobbelige weg voel ik me net een milkshake, ik moet ook opvallend veel (wild)plassen.
We belanden bij een bejaard stel op de camping, ze zijn zeer behulpzaam en we hebben weer warme douches, schone toiletten en elektriciteit.
Vandaag zijn we van Futaleufa naar Esquel in Argentinië gereden we Aten weer vlakbij de grens. Deze keer geen camperinspectie dus alles is mee de grens overgegaan. Net na de middag kwamen in Esquel aan, eerst langs de touristeninfo voor campinginfo en info over Puerto Mandryn.
De camping is prima, we hebben een mooi plekje en ze hebben behalve warm water en elektriciteit ook wifi.
Handig dus, kan ik jullie weer bestoken met verhalen en foto's
O ja, we plaatsen altijd eerst ons verslag en verzenden dan later de foto's, die worden namelijk bij het laatste verslag geplaatst. Bij dagboek MiTaH kun je ook nog de andere verslagen en fofo's bekijken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
