Rute 40
Door: MiTaH
Blijf op de hoogte en volg Mieke
22 November 2012 | Argentinië, Los Antiguos
En rute 40, nuestre viajadores;
Rute 40 ook wel bekend als de PanAmericana (Argentinië) leidt onsover onverharde verlaten wegen met landschappen die soms doen denken aan een maanlandschap af en toe is er een tegenligger die je vriendelijk groet of je wordt zoals ons ingehaald door haastige Argentijnen.
Het landschap is onbeschrijfelijk, maar ik zal toch een poging wagen je kunt het rustig kaal noemen, een glooiend landschap overwegend geel, groen met soms een ondergrond van roze bloempjes. Soms is het overwegend groen variërend van geelgroen naar donkergroen of grijsgroen van een soort lavendelachtige struikjes qua kleur dan. Dan zijn er weer ineens rotsblokken die iemand in een kwade bui weggegooid lijkt te hebben en die verspreid in het landschap liggen of in groepen en soms lijken ze zelfs gestapeld.
Tja en dan die andere reizigers die je ontmoet, als ze ook een camper hebben schept dat gelijk een band. Waar komen jullie vandaan en waar gaan jullie heen? Zijn vragen die dan als eerste ongeveer gesteld worden. Samen met hoelang iemand al onderweg is.
Zo hebben we een koppel uit New Castle UK, die een. Paar weken aan het reizen waren en die we ook steeds op de campings en bij de douane en onderweg tegenkwamen, aardige lui. De Amerikanen die voor Amerikaanse begrippen lang vakantie hebben en in zo'n 3 weken van Puenta Arenas - Ushaia-Santiago reizen, dat is best wel een krap schema maar ze maken net als ons wandelingen, boottochten alleen maken zij langere (reis)dagen. Op de verschillende campings zijn we directe buren geweest.
Dan heb je nog de gepensioneerden die voor langere tijd door Amerika reizen; een stel Nederlanders die in Duitsland wonen en de boel hebben verkocht en nu al 2 jaar vanuit Alaska richting Ushaia reizen, heel relaxte lui die van hun vrijheid houden en graag vrij camperen. De Duitsers, ouderen die ook al zo'n 2jaar onderweg zijn door Amerika, noord en zuid. 4 Canadese motormuizen die via route 66 naar zuid Amerika zijn gereden. Een Oostenrijker die op zijn fiets is begonnen in het noorden van Alaska en naar het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika gaat namelijk ook weer Ushaia. Ongelofelijk, ook zijn verhalen over een vergeten stempel door de Argentijnse douane die 2 dagen koste, want het was niet te fietsen dus hij moest teruglopen 25 km van de Chileense grens naar de Argentijnse grens voor een stempel.
En dan een Argentijnse familie, een man met zijn vrouw, dochter en schoonmoeder. Opweg naar el Chalten passeerden we elkaar regelmatig, de man moest om de zoveel 100 mtr stoppen omdat z'n dochter weer een foto wou maken. Dat doet me denken aan iemand anders die niet stopt voor foto's maar ..... En hij heeft zijn eigen express.
Kortom allemaal reizigers met een mooi verhaal en vaak goede tips.
O ja die wind volgens de locals hier viel de wind wel mee slechts 60 km per uur terwijl het ook regelmatig 100 tot 120 km per uur is. Wat hebben we dan toch weer een geluk. Nu snappen we nog beter de bordjes langs de kant van de weg waar een blazende wind op staat.
Het slapen in de camper is bijna net als slapen op een boot, je wordt in slaap gewiegd door het heen en weer bewegen van de camper.
Een bijkomstigheidje van de wind is een wondje aan mijn scheen toen ik de deur van de camper open hield en instapte en even de deur losliet die vervolgens tegen mijn scheen klapte die niet beschermd was door bergschoenen.
Een schaafwond met stukken vel was het gevolg, valt dus best mee, indenk dat mijn boeter af had gelegen bij 120 km per uur.
Een andere bijkomstigheid van de wind is dat je als je buiten ontbijt, theedrinkt je zeer speciale mix van thee krijgt, een beetje paardebloem wat blaadjes van de Calafate en nog vele anderen. Een onnavolgbare mix van bloesem en blaadjes.
Morgen dinsdag 20 november vervolgen we onze weg weer over rute 40 richting het noorden door een bijna verlaten landschap met hier en daar een estancia of een piepklein dorpje. Rijden door een landschap waarbij de weg soms geheel opgaat in het landschap, vergezichten, een beetje het alleen op de wereld gevoel of het eind van de wereld, net wat je wil. Een zeer bijzondere ervaring.
Rute 40 ook wel bekend als de PanAmericana (Argentinië) leidt onsover onverharde verlaten wegen met landschappen die soms doen denken aan een maanlandschap af en toe is er een tegenligger die je vriendelijk groet of je wordt zoals ons ingehaald door haastige Argentijnen.
Het landschap is onbeschrijfelijk, maar ik zal toch een poging wagen je kunt het rustig kaal noemen, een glooiend landschap overwegend geel, groen met soms een ondergrond van roze bloempjes. Soms is het overwegend groen variërend van geelgroen naar donkergroen of grijsgroen van een soort lavendelachtige struikjes qua kleur dan. Dan zijn er weer ineens rotsblokken die iemand in een kwade bui weggegooid lijkt te hebben en die verspreid in het landschap liggen of in groepen en soms lijken ze zelfs gestapeld.
Tja en dan die andere reizigers die je ontmoet, als ze ook een camper hebben schept dat gelijk een band. Waar komen jullie vandaan en waar gaan jullie heen? Zijn vragen die dan als eerste ongeveer gesteld worden. Samen met hoelang iemand al onderweg is.
Zo hebben we een koppel uit New Castle UK, die een. Paar weken aan het reizen waren en die we ook steeds op de campings en bij de douane en onderweg tegenkwamen, aardige lui. De Amerikanen die voor Amerikaanse begrippen lang vakantie hebben en in zo'n 3 weken van Puenta Arenas - Ushaia-Santiago reizen, dat is best wel een krap schema maar ze maken net als ons wandelingen, boottochten alleen maken zij langere (reis)dagen. Op de verschillende campings zijn we directe buren geweest.
Dan heb je nog de gepensioneerden die voor langere tijd door Amerika reizen; een stel Nederlanders die in Duitsland wonen en de boel hebben verkocht en nu al 2 jaar vanuit Alaska richting Ushaia reizen, heel relaxte lui die van hun vrijheid houden en graag vrij camperen. De Duitsers, ouderen die ook al zo'n 2jaar onderweg zijn door Amerika, noord en zuid. 4 Canadese motormuizen die via route 66 naar zuid Amerika zijn gereden. Een Oostenrijker die op zijn fiets is begonnen in het noorden van Alaska en naar het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika gaat namelijk ook weer Ushaia. Ongelofelijk, ook zijn verhalen over een vergeten stempel door de Argentijnse douane die 2 dagen koste, want het was niet te fietsen dus hij moest teruglopen 25 km van de Chileense grens naar de Argentijnse grens voor een stempel.
En dan een Argentijnse familie, een man met zijn vrouw, dochter en schoonmoeder. Opweg naar el Chalten passeerden we elkaar regelmatig, de man moest om de zoveel 100 mtr stoppen omdat z'n dochter weer een foto wou maken. Dat doet me denken aan iemand anders die niet stopt voor foto's maar ..... En hij heeft zijn eigen express.
Kortom allemaal reizigers met een mooi verhaal en vaak goede tips.
O ja die wind volgens de locals hier viel de wind wel mee slechts 60 km per uur terwijl het ook regelmatig 100 tot 120 km per uur is. Wat hebben we dan toch weer een geluk. Nu snappen we nog beter de bordjes langs de kant van de weg waar een blazende wind op staat.
Het slapen in de camper is bijna net als slapen op een boot, je wordt in slaap gewiegd door het heen en weer bewegen van de camper.
Een bijkomstigheidje van de wind is een wondje aan mijn scheen toen ik de deur van de camper open hield en instapte en even de deur losliet die vervolgens tegen mijn scheen klapte die niet beschermd was door bergschoenen.
Een schaafwond met stukken vel was het gevolg, valt dus best mee, indenk dat mijn boeter af had gelegen bij 120 km per uur.
Een andere bijkomstigheid van de wind is dat je als je buiten ontbijt, theedrinkt je zeer speciale mix van thee krijgt, een beetje paardebloem wat blaadjes van de Calafate en nog vele anderen. Een onnavolgbare mix van bloesem en blaadjes.
Morgen dinsdag 20 november vervolgen we onze weg weer over rute 40 richting het noorden door een bijna verlaten landschap met hier en daar een estancia of een piepklein dorpje. Rijden door een landschap waarbij de weg soms geheel opgaat in het landschap, vergezichten, een beetje het alleen op de wereld gevoel of het eind van de wereld, net wat je wil. Een zeer bijzondere ervaring.
-
22 November 2012 - 22:29
Claudia:
Wat een verhaal. Ben jaloers.
Weet je wat lekker is pepernoten van de HEMA. Net ondekt. -
23 November 2012 - 01:23
Liesbeth Hupkes:
Wat een belevenissen! Leuk om steeds weer te lezen en fijn om te weten dat jullie zo genieten! Ga zo door.
x x Liesbeth -
23 November 2012 - 16:48
Jocé:
Ha Mieke en Tammo!
Klinkt geweldig allemaal! Wij beleven hier ook avonturen hoor, de boot van Sinterklaas was stuk, maar net op tijd gerepareerd, hij kwam over het Spaarne met een enorme pakjesboot binnenvaren! De Pieten vroegen nog wel naar jullie, hadden gehoopt dat jullie wat tolk-werk konden doen want ze snappen niet alle verlanglijstjes, maar ik heb ze naar volgend jaar verwezen, ze moeten het nu helemaal zelf doen! Ik kreeg wel als beloning kruidnoten en chocoladegeld in mijn schoen, tof he!
Dit was denk ik het belangrijkste avontuur in Haarlem, tot horens! -
24 November 2012 - 13:55
Oom Henk En Tante Mini C.q. Jacomien:
Hallo maanreizigers. Klinkt allemaal spannend en erg interessant. Dat Claudia jaloers is (ik weet niet wie het is) zal jullie een zorg zijn. Beter benijd dan beklaagd. De aarde is op sommige plaatsen toch wel woest en ledig als ik dit zo lees. Wij kunnen ons helemaal voorstellen hoe jullie genieten. Mooie uitzichten in een prachtige wereld. Beter dan hier op moment, wij hebben 50 meter zicht; beneveld ik bedoel nevelig. De blik op oneindig wordt dan moeilijk, het verstand op nul eenvoudiger. Hebben jullie extra reservespullen voor de camper zoals wielen bij je? Kun je altijd overnachten op een camping of ook wel eens eenzaam in de rimboe. Schiet je nog eens een paar foto's om je verhalen te onderstrepen.?! Mooi hoor. Geniet verder en blijf gezond en monter.Groetjes, je tante en oom uit Meppel. -
25 November 2012 - 19:48
Ingeborg:
Hi Mieke en Tammo,
Wat ontzettend gaaaaffff!!!
Ik droom er nu al van!
Liefs en veel plezier!!
Ingeborg -
26 November 2012 - 13:38
Lan:
Wat een landschap, gaaf hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
