Vamos a islas de Galappagos

Hola amigo's,

Daar zijn we dan weer,we moesten even bijkomen van woensdag toen we rond lhalf zes opstonden en ons in onze kleren hesen en de tassen pakten. De nachtportier kwam met 2 ontbijt/lunchpakketjes aanzetten. Keurig op tijd vertrokken we richting Alaussi, er was een klein technisch probleempje namelijk de ruitenwisser had het begeven en laat het nou net sinds gisteravond zijn gaan regenen. Het moest dus op de ouderwetse manier namelijk met de hand vanuit het raampje. Best wel avontuurlijk. Enfin onderweg werd nog een of ander goedje gekocht en op de ruit gesmeerd zodat de ruit schoner bleef van de regen.

Hoe dichter we bij Alaussi kwamen hoe minder het regende gelukkig. Pablo bleef in Alaussi om de ruitenwisser te fixen en wij vertrokken keurig op tijd naar Duivelsneus, met een oude locomotief en splinternieuwe wagons, dus niks bovenop de wagons. De charme van de. Locomotief en de oude wagons met zijn gebruiken was totaal gebleven, ietwat teleurgesteld begonnen we aan de treinrit, qua snelheid haalt ie het niet bij de achtbaan, qua attractiewaarde waarschijnlijk wel maar niet voor ons. We hebben echter wel een mooie stempel in ons paspoort erbij, dat weer wel.

Hierna gingen we op weg richting Cuenca met gefixte ruitenwissers. Onderweg hebben we de ingapirca ruïnes nog bezocht. Deze Inca ruïnes waren zeer de moeite waard. Hoe die Inca's toch die stenen van de muren zo precies passend kregen vind ik nog steeds ongelofelijk. In het dorpje geluncht voor we verder reden richting Cuenca. Hoe dichter we bij Cuenca kwamen hoe verzorgder de huizen eruit zagen. We wisten niet zeker welk hotel voor ons gereserveerd was, de eerste was het niet hotel del Angel maar Casa del Aguila. Een prima hotel met wifi en een mooie ruime kamer. 's Avonds in de buurtvaders de grote kathedraal gegeten en vroeg naar onder de wol gegaan (of was het nou met de kippen in de boom/ op stok).

Donderdags een heerlijk rustig dagje Cuenca, geen wekker maar een kraaiende haan maar hebben ons nog heerlijk een keertje omgedraaid. Na het ontbijt eerst de was weg gebracht en toen Cuenca in, een mooie en gezellige stad. Tammo is bij een mooie ouderwetse kapsalon geweest om zijn haar te laten knippen en dat alles moest natuurlijk wel vast gelegd worden want in Nederland vind je volgens mij niet zo'n mooie ouderwetse salon meer. Ja Marja de kapster heeft het goed gedaan en dat zonder tondeuse. Bij de Coffeetree heerlijk geluncht en Tammo genoot zichtbaar van espresso. Museo del Arte Moderna hebben we ook nog bezocht. Het bleek achteraf de eerste afkickkliniek te zijn geweest van Ecuador voor alcaholverslaafden. TiJd voor een vijfuurtje op ons terras bij het hotel. 'S Avonds bij een Italiaans. Restaurant gegeten, een rib uit ons lijf, de drank was duurder dan het eten, jaja doe maar gek.

Vrijdags zijn we met Pablo naar Gualaceo geweest waar een kleine maar leuke markt was met weer veel locals en een paar verdwaalde toeristen hier ook wel Gringo's genoemd. Vervolgens zij we naar Chordeleg gereden waar je tientallen juweliers vindt. Nee er zingen ringen gekocht! Volgens onze reisgids moest Sigsig een mooi koloniaal stadje zijn maar daar was weinig van te zien dus we zijn maar weer snel. Terug gegaan naar Cuenca. 's Avonds gegeten bij de Coffeetree.

Vandaag zaterdag zijn we vertrokken vanuit Cuenca richting Guayaquil. We zijn via het Nationaal Park Las Cajas gereden en hebben samen met gids Guilermo een prachtige wandeling gemaakt. Via het park richting Guayaquil gereden het werd steeds zonniger en warmer. Bij Pio Pio een soort Ecuadoriaanse Mc Donalds geluncht. Guayaquil kan ons tot nu niet echt bekoren, bovendien worden we van alle kanten gewaarschuwd voor de criminaliteit en kunnen we eigenlijk maar een heel klein stukje veilig over straat. Gelukkig heeft de kamer een kluisje waar we onze waardevolle spullen in leggen en met zo min. Mogelijk over straat gaan.

Zo dit is het even voor nu, morgen vertrekken we naar de Galapagos eilanden en dan zullen we wel geen wifi hebben dus op z'n vroegst horen jullie volgende week zondag weer wat van ons.

Saludos,
Tammo y Mieke